سلام - خلوتگاه سیمرغ

به نام خدا و سلام

چه دشوار است بعض دل را فرو بردن و بس دشوارتر شکستن بر

صفحه کاغذ و این کاغذ عجب دلی دارد ؟!

شروع به نوشتن میکنم ،‌اما نمی دانم از کجا بنویسم ، از روزهای

سرد زندگی یا ... ، نمیدانم ...همه ما احتیاج به کسی داریم

که لحظه ای با وی درد دل کنیم واگر کسی را در زندگی نتوانستیم

بیابیم چه باید کرد ؟ به کجا پناه ببریم ؟به همین دلیل من به اینجا آمدم !!!

یکی گفت : خنده بر هر درد بی درمانی دواست !

من خندیدم و گفتم : خنده خود درد است - درمانش کجاست ؟!!

می نویسم که از این روزهای رفته از دست چه ها آموختم !!

آموختم که زندگی مانند قمارخانه ای است که همیشه یک نفر برنده نیست و تا بازنده نباشیم ،

نمی توانیم برنده بمانیم پس باخت زندگی را به قصد

برد های بزرگتر بپذیرم ،

اگر چه من هیچگاه آنرا لمس نکردم .

از ناملایمات زندگی یاد گرفتم که باید چون بید متواضع بود ، مانند سرو راست قامت و مانند

بلوط مقاوم ، مثل رود روان و مانند صنوبر صبور

که اگر صبوری نمی کردم و مقاوم نبودم نمی توانستم در برابر

مشکلات پیش آمده در زندگی ام راست قامت باشم و به روزهای

آینده امیدوار. میدانم که زندگی دشوار است اما من باید از او سخت تر باشم .

یاد گرفتم بدنبال ثروت نباشم چرا که ثروتمند کسی نیست که

بیشترین ها را دارد ، بلکه کسی است که به کمترین ها نیاز دارد

و چون خورشید با سخاوتمند است .

میدانم که فقط چند ثانیه طول می کشد تا زخم های عمیقی در قلب کسی که دوستشان داریم ایجاد کنیم ،

اما سالها طول می کشد تا آن زخم ها را التیام بخشیم .

زندگی گل زردی است بنام غم – رنگ سرخی است بنام عشق

فریاد بلندیست بنام آه – مروارید غلطانی است بنام اشگ و

آینه ای است بنام دل – دل ویران

زندگی با تمام بدیها و سختیها و ناملایمات شیرین است ،

به امید روزهای شیرین اگر عمری بود و من بودم .